Κοκολογιάννης Κωνσταντίνος

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

https://konstantinoskokologiannis.blogspot.com/

Βιογραφικό

Ο Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε σε 9 πόλεις της Ελλάδας για 19 χρόνια και μετά βρέθηκε στην νότια Ιταλία (Reggio Calabria) για άλλα 10 χρόνια. Τα τελευταία 15 χρόνια βρίσκεται στην Κύπρο.

Έχει εκδόσει 2 ποιητικές συλλογές σε Κύπρο ( "Άρα είχε δίκιο ο Μπωντλαίρ" εκδόσεις Αρμίδα, 2012 - “Α - στερητικό” εκδόσεις Αρμίδα, 2016) και μία στην Ιταλία ("Anima" Ta.Ti edizioni, 2012). Έχει μεταφράσει το έργο του Edmondo De Amicis "Gli Effetti Psicologici del Vino, 1891" στα Ελληνικά, το οποίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Αρμίδα, 2013.

Με τις εκδόσεις Κενό έχει εκδώσει τη σάτιρα «Συμμορία», 2019, το μυθιστόρημα «Το ολοκλήρωμα του 133 από το πλην άπειρο στο συν άπειρο», 2020 και τη νουβέλα «Ο Σάντσο Πάντσα ζει!», 2021.

Ποιήματά του και πεζά του έχουν δημοσιευτεί σε Ιταλία, Ελλάδα, Αγγλία και Κύπρο.

Λατρεύει το ραδιόφωνο και έχει την πολιτιστική εκπομπή “Κυτταρίνη κι άλλες ουσίες” στο Λεμόνι Ράδιο

kokologianis exofilo 1
kokologianis exofilo 2
Κριτίκες έργου

«Άρα είχε δίκιο ο Μπωντλαίρ» κλικ εδώ
«Συμμορία» κλικ εδώ

Δείγματα Γραφής

Περίπατος

Και καθώς το σκοτάδι κυρίευε την πόλη,

έκλεισα την πόρτα του διαμερίσματος και το χαιρέτισα

σα να ήταν η τελευταία μου φορά που το έβλεπα.

Έπιασα από το χέρι τη μοναξιά μου και της υποσχέθηκα

περίπατο στην πόλη.

Πόρνες universali φύλαγαν τις γωνιές των παλαιών πολυ-

κατοικιών περιμένοντας τον επόμενο πελάτη, κι ας, το ξέρω

καλά, μου το είπαν τα μάτια τους,

ήθελαν με τα νύχια τους να γραπωθούν στον τοίχο

και να γίνουν κομμάτι του.

Μεθύστακες με το μισογεμάτο μπουκάλι αγκαλιά

να μου χαμογελούν,

αλλά ακούω δυνατά το κλάμα της καρδιάς τους.

Τρελοί καρφωμένοι στα παγκάκια, έτσι δεν τους φοβίζει

η σκιά τους, πιάνουν κουβέντα

με το τίποτα ή είναι ο εαυτός τους;

Τα πουλιά ψάχνουν φωλιά για λίγη ηδονή και εγώ ανοίγω

το λαβύρινθο της ψυχής μου

για να μπουν μέσα.

Όλα είναι μάταια και πονάει

και οι εφιάλτες σαν τις αρρώστιες γίνονται μόνιμες

και σε συντροφεύουν μια ζωή,

όπως η μοναξιά

Άρα έχει δίκιο ο Μπωντλαίρ, 2012

Ο Σάντσο Πάντσα ζει!, 2021 (Απόσπασμα)

[...] Όλα είναι άσπρα. Είμαι μέσα σε έναν κύβο που οι εσωτερικές του πλευρές είναι άσπρα τετράγωνα. Αυτά τα άσπρα τετράγωνα χωρίζονται σε μικρότερα άσπρα τετράγωνα. Είμαι σίγουρος όσο και να θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο οι «Κύριοι» με τα άσπρα, δεν είναι όλα άσπρα. Δεν είναι όλα μαύρα. Δεν είναι γκρι. Δεν είναι οι αποχρώσεις του γκρι. Είναι όλα μαζί και χώρια. Υπάρχουν και δεν υπάρχουν, όπως υπάρχουμε και δεν υπάρχουμε κι εμείς οι ίδιοι. Τελικά ποιος αποφασίζει για τα χρώματα; Εμείς ή οι «Κύριοι» με τα άσπρα;

Όλα είναι πολύχρωμα. Όπως το καινούριο εμπριμέ πουκάμισο που ο Σάντσο αγόρασε πριν εγκαταλείψει το νησί του Δούκα. Ναι. Γιατί ο Σάντσο Πάντσα ζει! Δεν είναι όλα άσπρα «Κύριοι» με τα άσπρα. Είναι αδύνατο να είναι όλα άσπρα. Θα ήταν όλα τόσο μονότονα «Κύριοι» με τα άσπρα. Όπως αυτό το άσπρο δωμάτιο με τα άσπρα τετράγωνα στους τοίχους.

Οι «Κύριοι» με τα άσπρα, για παραδειγματισμό (έτσι είπαν), μου απήγαγαν τη Ροζινάντε. Τώρα πώς θα ψάξω για τον Σάντσο; Ναι, γιατί ο Σάντσο Πάντσα ζει! Γιατί «Κύριοι» με τα άσπρα; Αφού ήταν άσπρη! Δεν πρόλαβα να την βάψω καφέ. Τι είναι αυτός ο παραδειγματισμός; Γιατί πιστεύετε ότι εσείς είστε οι σωστοί; Επειδή είστε περισσότεροι «Κύριοι» με τα άσπρα; Είστε περισσότεροι, αλλά δεν θα κερδίσετε. Η ήττας σας είναι προδιαγεγραμμένη. Η φύση είναι πολύχρωμη και θα σας κερδίσει. Είτε ζω, είτε δεν ζω.

Θα γίνω μια Δουλτσινέα. Θα φορέσω άσπρο φόρεμα, έτσι για να σας πικάρω. Θα βγω στους δρόμους και θα προσφέρω αγάπη κι έρωτα σε όλους τους ανθρώπους. Σε ανθρώπους πολύχρωμους. Με καρδιά και ψυχή.

Για να γίνει όλη η ανθρωπότητα πολύχρωμη.

Γιατί ο κόσμος δεν είναι άσπρος «Κύριοι» με τα άσπρα. Όσο και να προσπαθείτε για το αντίθετο. Θα σας δείχνω την υποκρισία σας. Θα σας πετώ την αλήθεια κατάματα, θα σπάνε οι μάσκες σας και από το φόβο σας, από την άγνοιά σας, θα με κυνηγάτε. Θα με κατηγορείτε ότι σκότωσα τον Σάντσο. Αλλά ο Σάντσο Πάντσα ζει!

Ίσως με πιάσετε... Το άσπρο φόρεμα θα γίνει κόκκινο. Όχι από θαύμα. Εσείς «Κύριοι» με τα άσπρα θα το προκαλέσετε. Το κόκκινο θα γίνει το χρώμα της ελπίδας. Το κόκκινο χρώμα πάνω σε μαυρισμένο από τα καυσαέρια και τη βρώμα πεζοδρόμιο. Γιατί, δυστυχώς, μόνο αν το λευκό φουστάνι βαφτεί κόκκινο και κυλιστεί στο μαύρο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

(αφιερωμένο στον Ζακ Κωστόπουλο)