Θεοκλής Κουγιάλης. Έφυγε σαν σήμερα πριν δυο χρόνια (03.01.2018)
Φιλολογική Μνημόνευση: Από τις αυθεντικές ποιητικές φωνές της Κύπρου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, διετέλεσε Πρόεδρός της και τιμήθηκε από αυτήν με το γνωστό ‘Βραβείο Γιώργος Φ. Πιερίδη’. Οι συλλογές του «Μυστικά Φορτία» και «Μυθολόγιον» τιμήθηκαν με Κρατικό Βραβείο Ποίησης του Υπουργείου Παιδείας.
Γεννήθηκε στη Δευτερά (1936) που της αφιέρωσε το στερνό του ποίημα (΄Λησμονιά’).Υπηρέτησε την εκπαίδευση της Κύπρου και έφτασε στη θέση του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης. Συνεργάστηκε με περιοδικά (‘Κυπριακά Χρονικά’,‘Πνευματική Κύπρος’)και ποιήματά του περιλήφθηκαν σε Ανθολογίες Κύπρου και Λογοτεχνικές Ιστοσελίδες.
Τα ποιήματά του θέτουν προβληματισμό γύρω από θέματα θανάτου και ύπαρξης μέσα από αλληγορίες και ιστορικές προβολές. Ο ποιητής κάποτε προβάλλει έντονα ή δακτυλοδείχνει τη σύγχρονη πολιτική ή κοινωνική πραγματικότητα, καθώς αυτή φθίνει ή την ειρωνεύεται ενώ ο ίδιος αποστασιοποιείται, με καταληκτικό επιμύθιο.
Οι ποιητικές συλλογές που εξέδωσε είναι οι ακόλουθες:
«Μολυβιές στο Περιθώριο», 1959
«Τα τελευταία μου», 1964
«Αλλ΄ίσως όχι», 1968
«Μυστικά φορτία», 1971
«Η επιστροφή», 1976
«Μυθολόγιον», 1981
«Εικονίσματα», 1986
«Η δική μου Δευτερά», 1989
«Της Αερούσας», 1996
«Εγκώμιον», 2000
"Άνθρωπος στην Ομίχλη", 2004.
Παραθέτω 4 επιλεγμένα ποιήματα του ΘεοκλήΚουγιάλη
ΠΕΡΙ ΠΟΝΤΙΚΩΝ
Ένας ποντικός
παρα - βολικός
χρόνια τρία πολιτευτής
κι έντεκα οραματιστής.
Ένας άλλος ποντικός
παρα - πειστικός
παίρνει απόφαση γερή
ιεράρχης να γενεί.
Κι ένας τρίτος ποντικός
παρα - κρατικός
βλέποντας θέση κενή
την αράζει στη βουλή.
Σε μιαν εποχή
παρα - ποιητική
σύμβολα οι ποντικοί
κι ο νοών νοεί.
ΔΙΑΚΟΠΗ
Φύγαν οι καλεσμένοι μας. Το σπίτι
είναι άδειο και σιωπηλό.
Περάσαμε καλά. Φάγαμε, ήπιαμε άφθονο κρασί
είπαμε τα αστεία μας, γελάσαμε με την καρδιά μας.
Είναι φίλοι καλοί. Τους αγαπάμε.
Φεύγοντας μας αφήσαν
τη μυρωδιά τους πάνω στα έπιπλα
την καλοσύνη της μορφής τους στους καθρέφτες.
Η παρουσία τους είναι ακόμη αισθητή.
Φύγαν οι καλεσμένοι μας.
Μείναμε μόνοι με την καθημερινότητα
με τις φροντίδες, τα προσωπικά προβλήματα
και τις κρυφές πληγές μας.
Ο ΣΙΜΕΩΝ, Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Ο Σιμεών, ο ποιητής ο έγκλειστος,
ο έπαινος και το καμάρι του Νησιού μας,
στις πεποιθήσεις Έλληνας, στη σκέψη Ευρωπαίος
αλλά στη γλώσσα και στιχοποιΐα γνήσιος Κυπραίος.
Ο λόγος του ακατέργαστος και συνοφρυωμένος
απόπνεε δριμύτητα. Χώλαινε λίγο στην κομψότητα
και ήταν άγευστος στης καλλιέπειας* το νέκταρ.
Ο στίχος του ομιλητικός παρά γραπτός
με απρόσμενες μεταφορές, με αλληγορίες που ξενίζαν.
Το ύφος του ειρωνικό, αστόλιστο και άτσαλο
έσκαβε μέγα χάσμα κι έριχνε μέσα τους αμύητους.
Εξόχως ικανός στην ερμηνεία του παρελθόντος
στην κατανόηση του παρόντος άφθαστος
δεινότατος στην πρόβλεψη του μέλλοντος.
Σαν αετός πετούσε πιο ψηλά από τους φλύαρους
τερετισμούς* της εποχής του και σαν γεράκι
ορμούσε και σημάδευε τον στόχο του.
Αυτά για την υπεροχή του. Και είναι λίγα!
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Έβαλε στο μπαούλο του είδη πρώτης ανάγκης μόνο
εκείνα που θα του χρειάζονταν
που πίστευε πως θα του ήταν απαραίτητα
γι’ αυτό το μακρινό και άγνωστης διάρκειας ταξίδι.
Έβαλε ρούχα, μερικά βιβλία, σημειώσεις του,
τα όνειρα, τις έμμονες ιδέες και τα βάσανά του.
Έβαλε ακόμη μια φωτογραφία πρόσφατη
μήπως και το ταξίδι τον αλλάξει τόσο δραστικά
που δεν θ’ αναγνωρίζει πια τον εαυτό του,
τον εαυτό του που εγκατέλειπε
για ένα τόσο μακρινό και άγνωστης διάρκειας ταξίδι.
Παρουσίαση και Επιμέλεια
Δρ Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης
Πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου
