Χρυσή Μαρίνα

Απόσπασμα 2

«Να διδάξουμε στους ανθρώπους ν' αγαπάνε. Δίχως πρέπει και μη. Να προσπαθήσουμε να καθαρίσουμε λίγο τα μυαλά τους απ' όλες τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα που έχουν για τους άλλους ανθρώπους. Να τους μάθουμε πως είναι εντάξει ν' αγαπούνε ανθρώπους διαφορετικούς απ' ό,τι είναι οι ίδιοι. Πως η διαφορετικότητα είναι όμορφη. Μ' ακούς; Ό μ ο ρ φ η. Να τους εξηγήσουμε τι σημαίνει έρωτας. Ναι, τι σημαίνει αληθινός έρωτας. Όπως μου έμαθες εσύ τόσα πράγματα για τον κόσμο, να τα μάθουμε σ' όλους τους ανθρώπους. Όπως εσύ δεν μισείς τους Εβραίους κι ας είσαστε σε πόλεμο, έτσι να μειώσουμε το μίσος κι απ' όλους τους λαούς του κόσμου. Να τους μάθουμε πράγματα Άμαλ. Να τους μάθουμε ένα σωρό καινού­ρια πράγματα που δεν ήξεραν πριν. Γιατί είναι επειδή δεν ξέρουν που φοβούνται και μισούν. Όπως κι εγώ. Τίποτα δεν ήξερα η χαζή, γι' αυτό φοβόμουν, γι' αυτό μισούσα το ξένο πριν σε γνωρίσω».

Ποίημα 1

Τζι ας με μισούν που σ' αγαπώ, εσού μεν με μισήσεις,

του κόσμου τούτου μεν κρωστείς

γρουσάφιν μου μεν βιαστείς,

στα λόγια να δικλήσεις.

Τζι αν θέλεις τούντον έρωταν, που σου 'χω να μετρήσεις,

διώ σου εγιώ τ' αμμάθκια μου

τζι ας μείνω στα σκοτάθκια μου

ώσπου να μ' αγαπήσεις.

Ποίημα 2

Θα 'θελα να ΄ξερα

ποιος ριψοκίνδυνος Θεός έπλασε τέτοια μάτια;

Το ρίσκο δεν το σκέφτηκε τόσες ψυχές να γκρεμιστούνε;

Κι από την άλλη, πόση απονιά χωρεί στα σπλάχνα του

τούτα τα μάτια στον δρόμο μου να στείλει;

Διόλου δεν τον ένοιαξε μην πνιγώ ανάμεσά τους;